094. 15 DNI BEZ GŁOWY

Autor: Dave Cousin

Tytuł: 15 dni bez głowy

Rok wydania: 2014

Liczba stron: 278

Wydawnictwo: YA!

To ja zdecyduję, co jest najlepsze dla mnie i dla Jaya – i nikt nigdy więcej nas nie rozdzieli.

Większość książek o miłości to po prostu romanse. Dane było mi w życiu całkiem dużo ich przeczytać. Jedne były gorsze, drugie lepsze i właściwie lubię takie książki. Czasami jednak lubię przeczytać o miłości pod innymi postaciami, a jej oblicz jest nieskończenie wiele. Gdy wzięłam do rąk 15 dni bez głowy czekało mnie magiczne dwieście siedemdziesiąt osiem stron przepełnionych piękną braterską miłością. 


Laurence ma piętnaście lat. Jego mama jest uzależniona od alkoholu, a młodszy braciszek udaje psa. Pewnego dnia chłopcy zostają zmuszeni do walki o następny dzień, ponieważ ich mama zostawia ich bez słowa, jedzenia i pieniędzy. Niepewny jutra Laurence musi sam zaopiekować się bratem, zdobyć dla niego pożywienie, fundusze potrzebne do życia. Czy targany przez skrajne emocje chłopak poradzi sobie z tą sytuacją? Czy mama wróci? Czy przez dwa tygodnie uda mu się przeżyć bez głowy – tak jak karaluchy z jego kuchni?

Ukazanie przez autora miłości braterskiej jest naprawdę piękne. Niezwykłe uczucie i heroiczna walka, żeby być razem, zostawiły ślady na moim serduszku. Dawno żadna książka mnie tak nie zasmuciła, nie wywołała tylu skrajnych emocji, dawno podczas czytania nie czułam się tak bezradna. Najpiękniejszym, a zarazem najsmutniejszym momentem tej książki był moment, gdy mały Jay zaczął myć się zimnej wodzie. Dlaczego? Tylko dlatego, żeby Laurence nie płakał. Niezwykłe.

Niestety, nie wszystko takie było. Przepięknej relacji braci mogłabym poświęcić jeszcze kilka akapitów, jednak wątek romantyczny już nie był taki dobry. Właściwie to w ogóle mi się nie podobał. Według mnie był bardzo naciągany i bardziej podobałoby mi się bez niego, a Mina była dla mnie zbyt idealna.

Historia została napisana naprawdę lekkim, zabawnym i przyjemnym językiem. Powieść bardzo wciąga, da się ją czytać w szkole czy w autobusie, bo skupienie się na treści nie wymaga zbyt dużego wysiłku. Plusem jest humor tej książki, bo nawet gorzkie momenty zostały opisane w taki sposób, że czyta się z uśmiechem na ustach, mimo że po policzkach płyną łzy.

Książkę na pewno będę bardzo miło wspominać, mimo że nie trafiła na listę moich ulubionych powieści. 15 dni bez głowy to bardzo dobra pozycja, która jest warta przeczytania. Ta przepiękna opowieść ukazuje nam głębie braterskiej miłości. Opowiada też o bezradności, o przedwczesnym dorastaniu, o dziecięcych marzeniach i poświęceniu… Mnie ta książka pokazała, że nie wolno się poddawać. Nigdy, przenigdy. I przemyciła do mojego serduszka prawdziwą nadzieję. Dużo prawdziwej nadziei.

Recenzja dla portalu literatura.juventum!