ULUBIONE KSIĄŻKI DZIECIŃSTWA.

Astrid Lindgren

Dzieci z Bullerbyn

Tą książkę przeczytałam chyba z dwadzieścia razy. Gdy jeszcze sama nie umiałam czytać, moja mama czytała mi bardzo bardzo często, czasami kilka razy z rzędu. Na podstawie Dzieci z Bullerbyn napisałam moją pierwszą "książkę". Opisywałam w niej różne przygody moje i moich przyjaciół z podwórka - Agaty, Mateusza i Oliwiera, czasami też mojego rodzeństwa. Miałam wtedy z pięć lat i pisałam wszystko w komputerze, który się zepsuł i przy okazji usunęła się też "książka". Moja mama do dzisiaj nie może wybaczyć sobie tego, że nie udało się jej odzyskać.

Clive Staples Lewis
Opowieści z Narnii

Cały komplet Opowieści z Narnii dostałam na moją Komunię. Pierwszy raz wszystkie tomy przeczytała mi mama. Później sama przeczytałam je jeszcze raz. Chociaż pierwszy tom przeczytałam pięć lub sześć razy. Do dziś stoją na mojej półce i nie mam zamiaru ich oddać. Filmy również uwielbiam, czekam na ekranizację czwartej części. Najbardziej podobał mi się to pierwszy, piąty i szósty. :)

Eleanor Hodgeman Porter
Pollyanna

I kolejna książka, która przeczytałam kilka(naście) razy, tak jak wszystkie w tym poście. Pollyanna jest niesamowitą postacią. To pełna optymizmu dziewczynka, którym chce obdarować każdą napotkaną osobę, nie zwracając uwagi na to, kim jest. Tej dziewczynki w prost nie da się nie polubić. Byłam pod wrażeniem jej siły, tego że mimo młodego wieku znalazła w ją w sobie i dzięki niej wprowadziła szczęście w życie innych. Bo Pollyanna po prostu lubiła żyć i się cieszyć. Książka potrafi rozgrzać serce swoją prostotą i dać do zrozumienia jak miłe może być życie, gdy umie się dostrzegać w nim przejawy szczęścia, nawet te najmniejsze.

Roald Dahl
Matylda

To chyba jedyna książka(oprócz Harry'ego Pottera, oczywiście), której ani razu nie przeczytała mi mama. Pierwszy raz usłyszałam historię Matyldy, kiedy byłam na "wakacjach" u kuzynki. Zaczęła mi ją czytać wieczorem i nie dałam jej spokoju, dopóki nie skończyła. Obydwie byłyśmy zmęczone, a mimo tego dotrwałyśmy do końca lektury, czytając przy małej lampce nocnej, żeby ciocia nas nie nakryła. Potem błagałam mamę, żeby mi ją przeczytała, ale nie chciała, bo jej się nie spodobała. Więc się obraziłam i zaczęłam czytać sama.

Frances Hodgson Burnett
Mała księżniczka

“Gdy ktoś nie wpada w złość, ludzie wiedzą, że jest od nich silniejszy, bo jest na tyle silny, by zapanować nad swym gniewem, na co oni nie mogą się zdobyć. Dlatego to mówią głupie rzeczy, których potem muszą się wstydzić. Nie ma rzeczy tak silnej jak gniew... Z wyjątkiem siły, która potrafi gniew ujarzmić. Ta siła jest jeszcze silniejsza."

Do dziś marzę, żeby mieć taką przyjaciółkę, jaką była silna. Bohaterka urzekła mnie od pierwszych stron swoją niezwykłą wyobraźnią która pozwoliła jej znieść wszystkie przeciwności losu, czyhające na nią w każdym zakątku. 

Frances Hodgson Burnett
Tajemniczy ogród

Podczas czytania tej książki(już któryś raz) pierwszy raz zakochałam się w postaci z książki, a mianowicie w Dicku, którego wyobrażałam sobie, jak mojego pewnego kolegę, ale nie zdradzę o kim mówię :D. Tajemniczy ogród jest cudowną opowieść o przyjaźni i jej wielkiej sile. Ukazuje również jak wielkie znaczenie ma wiara w marzenia.

 Lucy Maud Montgomery
Ania z Zielonego Wzgórza

„Gdy czyta się różne smutne historie, łatwo jest sobie wyobrazić, że bohatersko stawiamy czoło trudnościom, znacznie trudniej jest poradzić sobie z nieszczęściem, które naprawdę nas dotyka.”

Nigdy nie wybaczę moim rodzicom, że nie nazwali mnie jednak Ania. Miałam być Anna Julia, a jednak wyszło na odwrót. Jaka szkoda... Byłabym jeszcze bardzie podobna do Ani Shirley. Od zawsze uważałam, że Pollyanna, Sara czy Mary są moimi pokrewnymi duszami, ale zdecydowanie najbardziej przypominam Anię.
Magia tej książki nigdy nie zgaśnie. Na półce kurzy się cała seria(wydania z roku 1989, wcześniej należały do mojej mamy) i czeka na przeczytanie. Moja mama i jej siostra bliźniaczka przeczytały każdą część kilkadziesiąt razy, a ja(jak na razie) Anię z Zielonego Wzgórza pięć razy i raz Anię z Avonlea. Wstyd!

Małgorzata Musierowicz
Jeżycjada

Pierwszą książka, jaką przeczytałam z serii była Noelka, którą wypożyczyłam z biblioteki szkolnej na święta, chyba w trzeciej klasie podstawówki. Razem z mamą uwielbiam całą serię, prawie każdą część przeczytałam trzy razy(niektóre więcej, a McDusia dalej czeka na swoją kolej). Moje ulubione to Ida sierpniowa, Opium w Rosole, Noelka, Nutria i Nerwus, Córka Robrojka i Tygrys i Róża. 

„Uśmiech bywa aktem męstwa, smutek to słabość i postawa zbyt wygodna. Być radosnym i dobrym, kiedy świat jest smutny i zły, to mi dopiero odwaga.”

Napisałabym jeszcze więcej, ale mama każe mi iść spać(hahaha, jak to dobrze, że nie wie, że w poszewce poduszki mam ukrytą latarkę). Niestety nie napisałam tutaj o wszystkich książkach. Muszę jeszcze wspomnieć o Księciu i żebraku czy Mały Lordzie. Pewnie, jakaś książka mi wyleciała z głowy, jak sobie przypomnę to dopiszę. :)  A jakie są Wasze ulubione książki z dzieciństwa? :)